Dag 2
Om half 6 ’s morgens waren we allemaal al wakker, dat is geen wonder, we hebben zowat klokje rond geslapen. Anita ging de koffers opnieuw indelen, want nadat we één keer een koffer kwijtgeraakt zijn met kleding van Nathalie, verdelen we de kleding over de verschillende koffers. We ontbeten in het hotel en waren om 8.30 uur op weg naar San Francisco. .jpg)
Jammer genoeg lag de Golden Gate Bridge volop in de mist, je kon hem totaal niet zien zelfs niet als je eroverheen reed. We reden naar een uitkijkpunt waar we parkeerden en liepen de brug op. Het was een vreemd verschijnsel om die zeemist zo te zien hangen. Ook al was het heerlijk weer de mist maakte het best koud. Op de parkeerplaats vroeg een Amerikaanse vrouw; “What make and model is your car?” Ze had het er met haar man over gehad maar zo’n auto hadden ze nog nooit gezien. Hierna reden we naar Fishermans Wharf, waar we een gratis parkeerplaats vonden. We bekeken de vitrines met krabben en kreeften en overal werd er Clam Chowder gemaakt, dit is een soort krabsoep met mais dat geserveerd wordt in grote bollen brood. Op pier 39 lagen een heleboel zeeleeuwen, een herrie van jewelste en een stank. (Een zeeleeuw zag er raar uit en had ’n grote snor, bleek het zijn staart te zijn want we keken tegen de achterkant aan.) Er waren allemaal winkeltjes en eettentjes gebouwd op een houten pier, erg gezellig. We belden de ouders om te zeggen dat alles goed was en gingen op weg naar de cable car. We zagen net dat hij op een draaiplateau gekeerd werd en konden aan boord. De kinderen en Tom gingen aan de buitenkant hangen, dat was prachtig op al die steile hellingen, het leek net een achtbaan. Soms ging het vlak langs een andere cable car. We zagen politie twee jongens in de boeien slaan, zoiets zie je bij ons niet iedere dag. Union Square was het eindpunt, we keken even wat rond. Hier moesten we een andere cable car terugnemen maar daar stond zo’n rij mensen te wachten dat we besloten een taxi terug te nemen naar Fishermans Wharf. Het was inmiddels een stuk drukker geworden in de stad. Met de auto reden we naar Lombard Street, dit is een ontzettend steile straat. In een file van auto’s reden we omhoog, ik was blij dat Tom reed. Aan de andere kant kun je al zigzaggend naar beneden rijden. Sebastian wist deze straat te vinden door het spel Midtown Madness wat hij vaak op de computer speelt. “Hier heb ik al vaak gereden ”, zei hij als we weer ergens langsreden. Om half 5 waren we terug bij het hotel waar de kinderen gingen zwemmen en wij een boek lazen. De chocolate chip cookies die je bij de receptie kon pakken waren een succes. We keken ’s avonds rond bij het winkelcentrum “Bridgepoint circle” waar de kinderen bij Toys R’Us wilden kijken. ’s Avonds eten bij Red Robin, home of the smiling hamburger, waar we 15 minuten moesten wachten tot we aan tafel konden (Taaaamm, party of four, your table is ready!). We lagen om half 9 in bed en vielen snel in slaap vanwege het tijdsverschil.
Jammer genoeg lag de Golden Gate Bridge volop in de mist, je kon hem totaal niet zien zelfs niet als je eroverheen reed. We reden naar een uitkijkpunt waar we parkeerden en liepen de brug op. Het was een vreemd verschijnsel om die zeemist zo te zien hangen. Ook al was het heerlijk weer de mist maakte het best koud. Op de parkeerplaats vroeg een Amerikaanse vrouw; “What make and model is your car?” Ze had het er met haar man over gehad maar zo’n auto hadden ze nog nooit gezien. Hierna reden we naar Fishermans Wharf, waar we een gratis parkeerplaats vonden. We bekeken de vitrines met krabben en kreeften en overal werd er Clam Chowder gemaakt, dit is een soort krabsoep met mais dat geserveerd wordt in grote bollen brood. Op pier 39 lagen een heleboel zeeleeuwen, een herrie van jewelste en een stank. (Een zeeleeuw zag er raar uit en had ’n grote snor, bleek het zijn staart te zijn want we keken tegen de achterkant aan.) Er waren allemaal winkeltjes en eettentjes gebouwd op een houten pier, erg gezellig. We belden de ouders om te zeggen dat alles goed was en gingen op weg naar de cable car. We zagen net dat hij op een draaiplateau gekeerd werd en konden aan boord. De kinderen en Tom gingen aan de buitenkant hangen, dat was prachtig op al die steile hellingen, het leek net een achtbaan. Soms ging het vlak langs een andere cable car. We zagen politie twee jongens in de boeien slaan, zoiets zie je bij ons niet iedere dag. Union Square was het eindpunt, we keken even wat rond. Hier moesten we een andere cable car terugnemen maar daar stond zo’n rij mensen te wachten dat we besloten een taxi terug te nemen naar Fishermans Wharf. Het was inmiddels een stuk drukker geworden in de stad. Met de auto reden we naar Lombard Street, dit is een ontzettend steile straat. In een file van auto’s reden we omhoog, ik was blij dat Tom reed. Aan de andere kant kun je al zigzaggend naar beneden rijden. Sebastian wist deze straat te vinden door het spel Midtown Madness wat hij vaak op de computer speelt. “Hier heb ik al vaak gereden ”, zei hij als we weer ergens langsreden. Om half 5 waren we terug bij het hotel waar de kinderen gingen zwemmen en wij een boek lazen. De chocolate chip cookies die je bij de receptie kon pakken waren een succes. We keken ’s avonds rond bij het winkelcentrum “Bridgepoint circle” waar de kinderen bij Toys R’Us wilden kijken. ’s Avonds eten bij Red Robin, home of the smiling hamburger, waar we 15 minuten moesten wachten tot we aan tafel konden (Taaaamm, party of four, your table is ready!). We lagen om half 9 in bed en vielen snel in slaap vanwege het tijdsverschil.
Hotel: Hilton Garden Inn – San Mateo
Mijl gereden: 61
Weer: zonnig met een heerlijk windje, 30°C.
Tip: verdeel de kleding van iedereen over verschillende koffers of tassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten