Dag 4
Opgestaan om 7.45 uur, we zochten de spullen bij elkaar en ontbeten in het hotel. We namen continental breakfast, dus geen gebakken spullen. Het was aardig weer en we reden om 10 uur weg bij het hotel. Voor we uit San Francisco vertrokken reed Tom nog één keer Lombard street omhoog, er stond geen file en we konden zo doorrijden. Russian hill was een stuk rustiger, we stopten halverwege om een foto te maken van de auto op de zigzagheuvel tussen de plantenbakken en zetten de auto in P. Toen we weer weg wilden rijden stond hij muurvast en kregen hem niet meer in een versnelling. Er werd volop getoeterd achter ons en er ontstond een behoorlijke rij auto’s. Gelukkig schoot hij er ineens toch uit en konden we opgelucht weer verder rijden. Nog één keer over de Golden Gate in de zon en stoppen om foto’s te maken. Daarna gingen we op weg richting wijngaarden. We zagen de borden voor Sebastiani vinyard staan, daar waren wij 14 jaar geleden geweest, je kon er zien hoe ze wijn maakten uit druiven en er was een rondleiding door de kelders. We stopten bij een Safeway supermarkt in Sonoma voor boodschappen. We vroegen een klantenkaart aan waarop je korting krijgt, ook als toerist. Deze kregen we zonder probleem, ze wenste ons een “Good vacation”. We bespaarden direct al $ 10,00 op een Iglo koelbox op wieltjes. Op een picknickplaats aten we een broodje. Het was bloedheet buiten. Sebastian keek zijn ogen uit naar al die dure auto’s en vrachtauto’s die je onderweg zag. We kwamen in een schitterend gebied, vol bergen, watertjes en naaldbomen. We stegen tot 7734 ft. Om 17.45 uur kwamen we bij het hotel in South Lake Tahoe aan, het personeel was supervriendelijk. We konden naar happy hour van 5 tot 7 uur in het atrium van het hotel waar je gratis drankjes kon halen. De kinderen gingen zwemmen in het binnenbad. ’s Avonds gingen we eten bij Applebees. We hadden een apart zitgedeelte in de hotelkamer, konden wij lezen en tv kijken terwijl de kinderen in bed lagen.
Hotel: Embassy Suites – Lake Tahoe
Gereden mijl: 258
Weer: zonnig, 30°C.
Tip: haal bij een supermarkt een klantenkaart, dat scheelt al gauw vele dollars.
.jpg)
Jammer genoeg lag de Golden Gate Bridge volop in de mist, je kon hem totaal niet zien zelfs niet als je eroverheen reed. We reden naar een uitkijkpunt waar we parkeerden en liepen de brug op. Het was een vreemd verschijnsel om die zeemist zo te zien hangen. Ook al was het heerlijk weer de mist maakte het best koud. Op de parkeerplaats vroeg een Amerikaanse vrouw; “What make and model is your car?” Ze had het er met haar man over gehad maar zo’n auto hadden ze nog nooit gezien. Hierna reden we naar Fishermans Wharf, waar we een gratis parkeerplaats vonden. We bekeken de vitrines met krabben en kreeften en overal werd er Clam Chowder gemaakt, dit is een soort krabsoep met mais dat geserveerd wordt in grote bollen brood. Op pier 39 lagen een heleboel zeeleeuwen, een herrie van jewelste en een stank. (Een zeeleeuw zag er raar uit en had ’n grote snor, bleek het zijn staart te zijn want we keken tegen de achterkant aan.) Er waren allemaal winkeltjes en eettentjes gebouwd op een houten pier, erg gezellig. We belden de ouders om te zeggen dat alles goed was en gingen op weg naar de cable car. We zagen net dat hij op een draaiplateau gekeerd werd en konden aan boord. De kinderen en Tom gingen aan de buitenkant hangen, dat was prachtig op al die steile hellingen, het leek net een achtbaan. Soms ging het vlak langs een andere cable car. We zagen politie twee jongens in de boeien slaan, zoiets zie je bij ons niet iedere dag. Union Square was het eindpunt, we keken even wat rond. Hier moesten we een andere cable car terugnemen maar daar stond zo’n rij mensen te wachten dat we besloten een taxi terug te nemen naar Fishermans Wharf. Het was inmiddels een stuk drukker geworden in de stad. Met de auto reden we naar Lombard Street, dit is een ontzettend steile straat. In een file van auto’s reden we omhoog, ik was blij dat Tom reed. Aan de andere kant kun je al zigzaggend naar beneden rijden. Sebastian wist deze straat te vinden door het spel Midtown Madness wat hij vaak op de computer speelt. “Hier heb ik al vaak gereden ”, zei hij als we weer ergens langsreden. Om half 5 waren we terug bij het hotel waar de kinderen gingen zwemmen en wij een boek lazen. De chocolate chip cookies die je bij de receptie kon pakken waren een succes. We keken ’s avonds rond bij het winkelcentrum “Bridgepoint circle” waar de kinderen bij Toys R’Us wilden kijken. ’s Avonds eten bij Red Robin, home of the smiling hamburger, waar we 15 minuten moesten wachten tot we aan tafel konden (Taaaamm, party of four, your table is ready!). We lagen om half 9 in bed en vielen snel in slaap vanwege het tijdsverschil..jpg)